|آی آدم ها|نیما یوشیج
متن کامل شعر آی آدم ها از نیما یوشیج معروف
علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج شاعر معاصر ایرانی و بنیانگذار شعر نوی فارسی بود. آی آدم ها نام شعر معروف و پرطرفدار این شاعر بزرگ است.
شعر معروف آی آدم های نیما یوشیج
علی اسفندیاری ملقب به نیما یوشیج شاعر معاصر و پدر شعر نوی فارسی پایه و اساس شعر کهن فارسی را به چالش کشید و انقلابی در فضای راکد شعر ایران ایجاد نمود. شعر ای آدم ها یکی از سروده های زیبایی نیما یوشیج است که در ادامه این بخش خواهید خواند.
آی آدم ها
آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند
در چه هنگامی بگویم من ؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان
آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون
گاه سر. گه پا
آی آدم ها
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید
می زند فریاد و امید کمک دارد
آی آدم ها که روی ساحل آرام، در کار تماشائید!
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید:
آی آدم ها...
و صدای باد هر دم دلگزاتر
در صدای باد بانگ او رساتر
از میان آب های دور ی و نزدیک
باز در گوش این نداها
آی آدم ها…
