آلودگی هوا نفس تهرانی هارا برید | آلودگی مرگ بار هوا در کلان شهر های کشور

به گزارش ورنداز :

هوای تهران در بیشتر روز های سال در شرلیط ناسالام قرار دارد و این آلودگی به شرایطی مرگبار برای آنان تبدیل شده است .

بر اساس اعلام شرکت کنترل کیفیت هوا، پایتخت‌ ایران از ابتدای سال تاکنون 144 روز هوای قابل قبول، 106 روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس، 16 روز هوای ناسالم برای همه افراد جامعه، 2 روز هوای بسیار ناسالم، دو روز هوای خطرناک و تنها دو روز هوای پاک را تجربه کردند.

 مهم ترین عوامل این آلودگی ها نیز خودروهای بی کیفیت، مازوت سوزی نیروگاه ها و صنایع قدیمی و حتی موقعیت جغرافیایی برشمرده می شود که هر سال به خصوص در فصول سرد سال، مقادیر زیادی دود و گرد و غبار، تهرانی ها را در خود غرق می کند و مسئولان تنها تصمیمی که اتخاذ می کنند، تعطیلی مدارس و ادارات است و هر سال نیز به تعداد روزهای آن به واسطه عدم تدبیر لازم اضافه می شود.

البته مسئولان مربوطه هر از چند گاهی برای حل مسئله آلودگی هوای تهران، ایده انتقال پایتخت را نیز مطرح می کنند اما با گذشت نزدیک 13 سال از اولین پیشنهاد درباره انتقال پایتخت، هنوز هیچ اتفاق جدی رخ نداده است.

 

البته انتقال پایتخت نیز تنها هزینه به کشور تحمیل می کند در صورتی که مسئولان با اقدامات گوناگون می توانند از میزان آلودگی هوا بکاهند.

 

هوایی که اگر وضعیت آن با تدابیر لازم کنترل نشود در کنار مشکلاتی که در زمینه تعطیلی مدارس به وجود آورده و در بلند مدت می تواند سطح علمی کشور را پایین بیاورد، خطراتی جدی روی سلامتی افراد داشته باشد و باعث مشکلات قلبی، عروقی و گردش خون شود. آسیب به ریه در این هوا طبق تحقیقات انجام شده و نظر کارشناسان اجتناب ناپذیر است و شاهد افزایش حساسیت به بیماری های تنفسی مانند پنومونی، برونشیت و آسم خواهیم بود.

 

درباره همین مسئله نیز چندی پیش مهدی پیرهادی رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران گفته بود که در تهران، سالانه افراد زیادی به دلیل آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند و براساس آمار موجود سالانه، بیش از ۴۰۰۰ مرگ زودرس در شهر تهران به این دلیل، اتفاق می‌افتد.

 

مسئله ای که در این میان مطرح است. چرایی اقدامات پیشگیرانه توسط مسئولین است. چراکه بدون شک سودی در این قضیه مطرح بوده که با وجود چند دهه آلودگی هوا در کشور اما هیچ اقدام جدی توسط مسئولان مربوطه صورت نمی گیرد. برای مثال با وجود اینکه بارها تبعات استفاده از مازوت گفته شده اما هنوز نیروگاه های ما از این سوخت استفاده می کنند.

 

محمد علی خطیبی، نماینده اسبق ایران در اوپک و کارشناس بازار انرژی در درباره این مسئله که چه سود اقتصادی در مسئله مازوت سوزی وجود دارد که با وجود آسیب های جدی آن روی سلامتی مردم کنار گذاشته نمی شود، می گوید: متاسفانه دائم شاهد ادعاهایی هستیم که آلودگی هوا را فقط مختص به صنایع و نیروگاه ها می دانند درصورتی که مجموعه ای از عوامل باعث چنین شرایطی شده است و باید سهم هرکدام را به صورت جداگانه ببینیم. البته نقش صنایع نیز در اقتصاد مشخص است و اگر بخواهیم دائم جلوی آنها را به دلایل مختلف بگیریم طبیعتا بسیاری از نیازهای داخلی با مشکل مواجه خواهد شد بماند که همین صنایع و پتروشیمی ها صادرات نیز دارند که باعث می شود تا ارزآوری برای کشور هم داشته باشیم.

مازوت سوزی نیروگاه ها را نباید نادیده بگیریم

او ادامه داد: این آلودگی ها در شهرهای بزرگ بیشتر ناشی از خودروها است که دو مشکل عمده دارند. اولین مشکل آن مصرف بالا و دیگری عدم کیفیت مناسب آنها است. طبق مطالعات عمده دلیل آلودگی هوا نیز همین وجود خودروها بوده است البته این موضوع به این معنا نیست که ما نقش مازوت سوزی نیروگاه ها را نبینیم. بماند که هر شهری دارای یک ظرفیت بوده و باید متناسب با ظرفیت آن خودرو شماره گذاری شود اما متاسفانه ما در تهران می بینیم که این موضوع اصلا دیده نمی شود.

 

خطیبی با بیان اینکه ما سالی یک الی یک و نیم میلیون ماشین تولید می کنیم تاکید کرد: این خودروهایی که هر سال تولید می شوند به شهرهایی می روند که اصلا ظرفیت ندارد. سال ها قبل بنا شده بود که به ازای هر خودرویی که تولید می کنیم، دو خودرو از رده خارج کنیم اما متاسفانه این اتفاق رخ نداده است حتی شهرهای کوچک ایران نیز امروز با مشکل ترافیک روبرو هستند.

برای آلودگی هوا از کره درس بگیریم

این کارشناس انرژی در پایان اظهار کرد: متاسفانه خودروسازی ما ایرادات زیادی دارد و هر زمان اگر صدایی هم در نقد آنها بلند شده، طرف مقابل را متهم کرده اند که به دنبال بیکار کردن افراد زیادی است در صورتی که اگر واقعا مافیایی پشت صحنه نبود، مثل کره که تا خودروساز 70 درصد تولیدات خود را صادر نکند، اجازه استفاده از بازار 30 درصدی داخل را ندارد، ما امروز می توانستیم محصولات خوبی را تولید و از بسیاری از مشکلات مثل آلودگی هوا جلوگیری کنیم اما متاسفانه در هر دوره شاهد آن هستیم که مسئولان ما چشم های خود را می بندند و به وظایف خود عمل نمی کنند. امروز باید مجلس، سازمان محیط زیست و حتی شوراهای شهر در این زمینه به صورت جدی ورود کنند و با عوامل موثر در آلودگی هوا مقابله کنند

70 درصد آلودگی هوا به دلیل خودروهای موجود

آخانی افزود: عامل اصلی آلودگی هوا در تهران و شهرهای ما، مسئله حرکت خودروهای متحرک است که 70 درصد از آن را شامل می شود و در کنار آن روزهای سرد سال ما با مسئله مازوت سوزی نیز روبرو می شویم. درباره مسئله خودروها و آلودگی های ناشی از آن به راحتی در این سال ها حل شدنی بود و اگر مدیران به دنبال حل مسئله بودند سالهای قبل می توانستیم مسئله الودگی هوا را حل بکنیم

منفعل بودن شورای شهر در بهبود شرایط حمل و نقل

این فعال محیط زیست اظهار کرد: مسئولان توان و انگیزه برای گسترش حمل و نقل عمومی را ندارد و تصمیم گیرنده اصلی در این ماجرا، مافیا خودرو هستند و در کنار آن شوراهای شهر نیز وقتی می بینند که مردم از حمل و نقل شخصی یا تاکسی های اینترنتی استفاده می کنند دیگر لزومی برای توسعه حمل و نقل عمومی نمی بینند و پول های شهر را صرف توسعه حمله و نقل خصوی مثل ساخت زیرگذرها و پل ها می کنند درصورتی که اگر آن هزینه ها برای حمل و نقل عمومی صرف می شد امروز بسیاری از مشکلات حل می شدند.

این استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه فساد در دستگاه های عمومی باعث شده تا یکسری پروژه ها حتما اجرا شود خاطر نشان کرد: پل صدر وقتی ساخته شد طبق گفته اعضای شورای شهر سابق بالغ بر 6 هزار میلیارد تومان زمانی که دلار، 3 هزار تومان بود، هزینه شد. یعنی دو میلیارد دلار هزینه برای پلی شد که می توانستیم با آن حمل و نقل عمومی شهر را با تجهیز مینی بوس و اتوبوس های برقی حل کنیم منتی در کشور ما این مسائل دیده نمی شود. برای مثال ما سد می سازیم در صورتی که به سد نیازی نداریم یا پل و زیر گذر و .... می سازیم اما حاضر نیستیم سیستم حمل و نقل عمومی شهر را تجهیز کنیم.

آخانی با بیان این مسئله که باید از مسئولان شهر و کشور پرسید که چرا حاضر نیستند، هزینه های مازاد را حذف و بودجه آن را صرف حمل و نقل عمومی کنند تاکید کرد: بودجه حمل و نقل عمومی شهرداری تهران نسبت به نیازی که در شهر وجود دارد بسیار ناچیز است و از طرفی اگر در حوزه ای مثل مترو که یکی از بهترین ناوگان های حمل و نقل عمومی است، سرمایه گذاری می کنیم و هزینه هنگفتی خرج می کنیم اما با تصمیمات اشتباه عملا کار پول مردم را هدر می دهیم.

او ادامه می دهد: ایستگاه مترویی با صرف میلیاردها تومان در بوستان گفت‌وگو می سازیم در صورتی که عملا هیچ کارایی برای مردم منطقه ندارد. چراکه موقعیت مکانی آن بگونه ای است که اصلا دسترسی آن آسان نبوده و گویا آن افرادی که چنین تصمیمی گرفته اند با شهر و منطقه آشنایی نداشته اند. در صورتی که اگر همان ایستگاه مترو، یک کیلومتر آن طرف تر و در خود گیشا تاسیس می شد، روزانه بسیاری از افراد می توانستند به راحتی از مترو استفاده کنند بنابراین مسئولان ما باید جابجا شوند و با حضور آنها هیچ موقع ما نمی توانیم انتظار هوای پاک یا حل بحران دیگر داشته باشیم.