ملا نصر الدین هر روز در بازار گدایی می‌کرد و مردم با یک آزمایش فریبکارانه، به حماقتش می خندیدند و مسخره اش می کردند. آن ها دو سکه به او نشان می‌دادند که یکی از طلا بود و یکی از نقره و می گفتند کدام بهتر است که برداری؟ ملا نصرالدین هم همیشه سکه نقره را انتخاب می‌کرد! آن وقت مردم به او می خندیدند که عقلش نمی رسد سکه طلا که با ارزش تر است را انتخاب کند. این داستان در تمام کوچه و بازار پخش شد. هر روز زنان و مردان شهر می‌آمدند و دو سکه به او نشان می‌دادند و ملا نصرالدین همیشه سکه نقره را انتخاب می‌کرد…

روزی مرد مهربانی از راه رسید و از اینکه دید مردم ملا نصرالدین را اینطور دست می‌اندازند، ناراحت شد. در گوشه میدان به سراغ ملا رفت و به او گفت:

– هر وقت دو سکه به تو نشان دادند، تو سکه طلا را بردار. اینطوری هم پول بیشتری گیرت می‌آید و هم دیگر دستت نمی‌اندازند.

ملا نصرالدین پاسخ داد:

– ظاهراً حق با شماست، اما اگر سکه طلا را بردارم، مردم دیگر به من پول نمی‌دهند تا ثابت کنند که من احمق‌تر از آن‌ها هستم! اگر بدانید تا حالا با این کلک چقدر پول گیر آورده‌ام قبول می کنید که سکه نقره بهتر است!