دندانهای سربازان مرده را از دهانشان خارج میکردند و در لثه مصنوعی کار میگذاشتند و استفاده میکردند. در این متون آمده است که پیرمردان تا پایان عمرشان فقط عسل میخوردند و بعد در تابوتی پر شده از عسل دفن میشدند. قطعاتی از این جسد شیرین به منزله دارو به مردم فروخته میشد.