تنهایی اگر یک احساس کوتاه مدت باشد، میتواند مفید باشد و انسان را به تقویت روابط تشویق کند؛ اما تنهایی مزمن احساس بسیار ناخوشایند و مضری است.
انسان موجودی اجتماعی است. یعنی نمی تواند به تنهایی زندگی کند. هیچ چیز بدتر از تنهایی زیستن نیست. تنهایی زیستن، امید انسان به بهبود وضعیت را از بین می برد. یکی از ترس های آدمی در واقع این است که انسان تصور کند روزی باید تنها زندگی کند. اما گاهی اوقات پیش می آید که افراد با وجود اینکه افراد زیادی در اطرافشان است، باز احساس تنهایی می کنند